Een ontspannen zit

Toen ik jong was en begon met paardrijden leerde ik al heel gauw een aantal dingen die “belangrijk” waren. Dingen zoals knijpen met je boven benen, je hakken uitdrukken, borst naar voren duwen, schoppen om aan te drijven,  aan je teugels trekken om te sturen of om stil te staan en staan in je beugels bij lichtrijden. Eigenlijk deed je gewoon braaf wat er tegen je gebruld werd in de les en leerde je op die manier paard te rijden.  En of het nou prettig aanvoelde of niet, je deed wat werd gevraagd. Om de simpele reden dat de instructeur altijd gelijk had en je werkte zo hard mogelijk om te doen wat ze vroeg. Ik kwam dan ook altijd met een rood hoofd en bezweet van mijn paard.

Later ging ik over naar het western rijden met de illusie dat ik nu lekker relaxt kon gaan zitten met een lange teugel. Het paard mocht toch lekker met z’n neus lang en ik hoefde alleen maar te zitten.
Maar elke keer als ik foto’s zag van hoe ik op het paard zat schaamde ik me dood, ik was net een zoutzak. Daarbij kon ik voor mijn gevoel niet relaxt zitten want ik moest heel hard werken om goed mee te kunnen bewegen met het paard. Ook dit voelde niet goed voor mij.

Toen kwam ik eigenlijk per toeval in aanraking met Centered Riding. Na heel lang rijden met hard werken en veel inspanning. Leerde ik om vanuit ontspanning te rijden en hoe je soepel kon meebewegen. Ik leerde vooral de HOE en WAAROM ipv gewoon uitvoeren wat er gezegd werd.

Les krijgen op de Centered Riding manier betekent vooral dat je leert om de bewegingen van het paard te volgen vanuit een balans en zonder spierkracht. Je leert dat je in harmonie, met de juiste timing en op een logische manier oefeningen kunt vragen aan het paard.
Een van de belangrijkste aspecten in paardrijden zit hem niet in de techniek maar in onze kunde om het paard zo min mogelijk in de weg te zitten en zo helder mogelijk met onze lichaam te communiceren.

Ruiters moeten vooral aan zichzelf werken, wanneer ze dit doen zullen ze zien dat het paard mee verbeterd.